Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να σταυρωθεί για να σωθεί η ανθρωπότητα;
Η έννοια του Προπατορικού Αμαρτήματος ξεπέρασε όλα τα όρια κατά την απόδοση ψευδών και την επινόηση αδικίας στον Παντοδύναμο Θεό.
Έχει αμφισβητήσει και ακόμη και υποβαθμίσει τη Θειότητα του Θεού με τρόπους που καμία άλλη Έννοια στο πρόσωπο της γης δεν το έχει κάνει ποτέ. Στην πραγματικότητα, καθιστά όσους εισήγαγαν την Έννοια του Προπατορικού Αμαρτήματος μακριά από τον έπαινο του Θεού ή τη δοξασία Του, πόσο μάλλον από το να είναι αληθινοί πιστοί.
Η Χριστιανοσύνη ισχυρίζεται πως όταν ο Αδάμ (ειρήνη σ’ αυτόν) έφαγε από το απαγορευμένο δέντρο, αμάρτησε αιώνια και θύμωσε το Θεό, ο Οποίος ως εκ τούτου προκάλεσε αιώνια τιμωρία σε αυτόν, η οποία επρόκειτο να συνεχιστεί στους απογόνους του μέχρι τον ερχομό του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν). Συνεπώς, ο μοναδικός σκοπός της σταύρωσης του τελευταίου και ο υποτιθέμενος θάνατος στο σταυρό ήταν για να ανακουφίσει τις επόμενες γενεές από την αμαρτία του προπατέρα τους, και φυσικά τη δική τους, την οποία συνέχιζαν να μεταφέρουν. Οι Χριστιανοί αργότερα ισχυρίστηκαν πως όλοι οι γιοι του Αδάμ (ειρήνη σ’ αυτόν) φυλακίστηκαν από το Σατανά, συμπεριλαμβανομένων των Προφητών του Θεού, όπως το Νώε, τον Αβραάμ, το Μωυσή, το Δαυίδ, το Σολομώντα και τον Ιωσήφ (ειρήνη σ’ αυτούς).
Αντίθετα, το Ισλάμ διαψεύδει αυτούς τους απεχθείς ισχυρισμούς καθώς το Κοράνιο με έμφαση τιμά τους ευγενείς Προφήτες του Παντοδύναμου Θεού:
Και χαρίσαμε σ' αυτόν τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, και τους καθοδηγήσαμε και τους δύο. Και πριν απ' αυτόν καθοδηγήσαμε το Νώε, και από τους απογόνους του, τον Δαβίδ και το Σολομώντα και τον Ιώβ και τον Ιωσήφ και το Μωυσή και τον Ααρών, και έτσι Εμείς αμείβουμε τους αγαθοεργούς. Και ο Ζαχαρίας, ο Ιωάννης, ο Ιησούς και ο Ηλίας, που συγκαταλέγονται όλοι μεταξύ των ενάρετων. Και τον Ισμαήλ, τον Ελισαίο, τον Ιωνά και το Λωτ, κι όλους αυτούς τους προτιμήσαμε πάνω από όλους τους ανθρώπους (της εποχής τους).
(Μετάφραση των εννοιών του Κορανίου, 6:84-86)Είναι γνωστό πως ο πατέρας του Αβραάμ δεν ήταν απλά άπιστος, αλλά ένας αδιάλλακτος πολυθεϊστής που βλασφημούσε το Θεό, αλλά ο Θεός δεν τιμώρησε τον Αβραάμ για την τεράστια αμαρτία του πατέρα του. Πώς λοιπόν, ο Θεός θα θεωρούσε εκείνον ή τα παιδιά του Αδάμ υπεύθυνα για την αμαρτία του προ-πατέρα τους; Η απόδοση ενός λάθους ή των συνέπειών του σε κάποιον αθώο αποτελεί το ίδιο διαβολή και τεράστια αμαρτία. Ο Παντοδύναμος Θεός απέχει πολύ από κάτι τέτοιο.
Επιπλέον, η Χριστιανική έννοια του Προπατορικού Αμαρτήματος υποθέτει εσφαλμένα πως ο Αδάμ δεν αναζητούσε την μετάνοια και πως ο Θεός δεν τον συγχώρεσε. Πράγματι, ο Θεός δήλωσε πως ο Αδάμ μετανόησε αμέσως μετά και του δόθηκε συγχώρεση από Εκείνον. Αυτό αναφέρεται ξεκάθαρα στο Κοράνιο:
Έπειτα ο Αδάμ έλαβε από τον Κύριό του λόγια (του ενέπνευσε τα λόγια που θα πρέπει να πει έτσι ώστε ο Αλλάχ να τον συγχωρήσει). Και ο Κύριός του τον συγχώρεσε (αποδέχτηκε τη μεταμέλειά του). Στ’ αλήθεια, Αυτός είναι ο Ατ-Ταουάμπ (που αποδέχεται τη μεταμέλεια), ο Αρ-Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος)
(Μετάφραση των εννοιών του Κορανίου, 2:37)Ο Δημιουργός δεν εγκατέλειψε τον Αδάμ (ειρήνη σ’ αυτόν) επειδή αμάρτησε. Σύμφωνα με το Ισλάμ, με το απεριόριστο Έλεος του Παντοδύναμου Θεού, ήταν ο Ίδιος που πρώτος δίδαξε στον Αδάμ πώς να αναζητήσει συγχώρεση για αυτήν την αμαρτία και συνεπώς συγχωρέθηκε μόλις το έκανε. Επιπλέον, τα παιδιά του Αδάμ δεν μπλέχθηκαν καθόλου και σε καμία στιγμή στις αμαρτίες του πατέρα τους.
Η Έννοια του Προπατορικού Αμαρτήματος προχώρησε τόσο ώστε να ισχυριστεί πως μέσω της σταύρωσης του Χριστού (ειρήνη σ’ αυτόν), ο οποίος χάθηκε στο σταυρό, ο Θεός θα εξιλεώσει τις αμαρτίες του ανθρώπου και συνεπώς θα σώσει τον Αδάμ και τους απογόνους του από το πυρ της Κολάσεως.
Υποθέτει ακόμη πως ήταν μέσω αυτής της υποτιθέμενης σταύρωσης που ο Θεός κατάφερε να ξεγελάσει το Σατανά, παρά το γεγονός πως ο Σατανάς ήταν ο πρώτος από τη δημιουργία που παράκουσε τον Παντοδύναμο Αλλάχ και ο πρώτος που άξιζε τιμωρία, καθώς με υπερηφάνεια και αλαζονεία αρνήθηκε την εντολή του Θεού να πέσει σε πρηνή στάση ενώπιον του Αδάμ (ειρήνη σ’ αυτόν). Επιπλέον, ήταν μετά την πρώτη αμαρτία του Σατανά όταν αυτός εξαπάτησε τον Αδάμ (ειρήνη σ’ αυτόν) που διέπραξε αμαρτία δείχνοντας ανυπακοή στον Δημιουργό.
Είναι λογικό ο Δημιουργός να μην χρειαζόταν να μειώσει τον Εαυτό Του σε θνητό προκειμένου να ξεγελάσει το Διάβολο. Μπορεί να το κάνει αυτό καλύτερα στο αυθεντικό Μεγαλείο Του ως ο Παντοδύναμος. Επιπλέον, ο Θεός είχε τη δυνατότητα να τιμωρήσει το Σατανά πολύ πριν τον ερχομό του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν) και μπορεί ακόμη να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή. Αντίθετα, του χορήγησε αναβολή μέχρι την Ημέρα της Κρίσης και προειδοποίησε τον Αδάμ και τους απογόνους του πως ο Σατανάς είναι φανερός εχθρός για αυτούς
Συνεπώς, είναι απαραίτητο να αμφισβητήσουμε την κίβδηλη υπόθεση πως οι γιοι του Αδάμ θεωρούνται υπεύθυνοι για το λάθος των προ-πατέρων τους, ή οποιουδήποτε άλλου αντίστοιχα εκτός από το δικό τους, με το οποίο δεν είχαν καμία απολύτως σχέση
Στην Χριστιανική λογοτεχνία, η σταύρωση δεν είναι με τίποτα το μοναδικό αμφισβητούμενο θέμα, καθώς η ζωή του ίδιου του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν) σκεπάζεται από ένα μεγάλο μυστήριο, πέρα από τα τρία κύρια χρόνια της διακονίας του.
Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία καθιστά θεμελιώδες σημείο του δόγματός της πως η ζωή του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν) αφαιρέθηκε στο σταυρό, πως σταυρώθηκε και θάφτηκε, πως αναστήθηκε την τρίτη μέρα ψυχή τε και σώματι με επουλωμένες πληγές, πως περπάτησε και συζήτησε, πως έφαγε με τους μαθητές του και πως έπειτα το σώμα του αναλήφθηκε στον ουρανό.
Αυτή η αντίληψη είναι απαραίτητη για την νομιμοποίηση και την αιτιολόγηση του Χριστιανικού θεολογικού δόγματος της αιματηρής θυσίας και της αντιπροσωπευτικής εξιλέωσης των αμαρτιών, συμπεριλαμβανομένου του Προπατορικού Αμαρτήματος, πράγματα τα οποία όλα απορρίπτονται από το Ισλάμ. Πράγματι, ορισμένοι από τα ίδια τα πρώτα Χριστιανικά φύλα αμφισβήτησαν με σθένος την αντίληψη πως ο Ιησούς
(ειρήνη σ’ αυτόν) σκοτώθηκε στο σταυρό. Ο Ahmed Deedat στο βιβλίο του “Σταύρωση, Πραγματικότητα ή Μυθοπλασία;” (Crucifixion or Crucifiction?) (σελ. 19-38) έχει παραθέσει πολυάριθμες αναφορές προς την αναλήθεια της σταύρωσης του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν). Αντλεί τα περισσότερα από τα στοιχεία του από τη Βίβλο και τα κείμενα Χριστιανών λογίων.
(Μετάφραση των εννοιών του Κορανίου 4:155-9)Η έννοια της σταύρωσης, όπως παρουσιάζεται στο Χριστιανισμό, ενδυναμώνει μόνο τους κακοήθεις ισχυρισμούς των Εβραίων πως ήταν αυτοί οι εγκέφαλοι του θανάτου του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν). Προς άμυνα αυτού του ισχυρού Αγγελιαφόρου του Θεού ενάντια σε μια τέτοια ατίμωση και αποστροφή, το Κοράνιο υποστηρίζει ξεκάθαρα:
Και στ’ αλήθεια αυτοί που είχαν διαφορετική γνώμη σ’ αυτό αμφιβάλλουν γι’ αυτό (δηλ. οι Εβραίοι που ισχυρίστηκαν ότι τον σκότωσαν και οι Χριστιανοί μαθητές του, όλοι τους αμφιβάλλουν γι’ αυτό το θέμα). Δεν έχουν γνώση γι’ αυτό, παρά μόνο εικασίες ακολουθούν. Και στ’ αλήθεια δεν τον σκότωσαν. Αλλά, ο Αλλάχ τον ανέγειρε σε Αυτόν (δηλ. τον πήρε όπως είναι με το σώμα και την ψυχή του στον ουρανό). Και ο Αλλάχ είναι ‘Αζείζ (Ανίκητος, Παντοδύναμος), Χακείμ (Πάνσοφος). Και δεν υπάρχει κανείς από το λαό της Βίβλου που δε θα πιστέψει σίγουρα στον Ιησού πριν το θάνατό του (μπορεί να σημαίνει πριν το θάνατο του Ιησού μετά την κάθοδό του από τους ουρανούς και αφού κυβερνήσει με δικαιοσύνη, ή πριν το θάνατο ενός Εβραίου ή ενός Χριστιανού, κατά τον καιρό της εμφάνισης του Αγγέλου του θανάτου, όταν συνειδητοποιήσει ότι ο Ιησούς δεν ήταν Θεός ή γιος του Θεού). Και την Ημέρα της Και (τους Καταραστήκαμε) γιατί έσπασαν τη συμφωνία τους, και για την απιστία τους στα Αγιάτ (Σημεία, Εδάφια) του Αλλάχ, και για το ότι σκότωσαν τους προφήτες χωρίς δικαίωμα, και γιατί είπαν: «Οι καρδιές μας είναι τυλιγμένες (δηλ. δεν καταλαβαίνουμε ό,τι λένε οι Προφήτες).» Αντίθετα, ο Αλλάχ τις σφράγισε λόγω της απιστίας τους, έτσι δεν πιστεύουν, εκτός από λίγους. Και (τους Καταραστήκαμε) για την απιστία τους και γιατί είπαν εναντίον της Μαρίας μια τεράστια συκοφαντία (ότι διέπραξε παράνομη συνουσία). Και επειδή λένε (καυχούμενοι): «Σκοτώσαμε τον Ιησού Χριστό, τον υιό της Μαρίας, τον Αγγελιαφόρο του Αλλάχ», μα δεν τον σκότωσαν, ούτε τον σταύρωσαν. Αλλά έτσι φάνηκε σε αυτούς [η ομοιότητα του προσώπου του Ιησού, τοποθετήθηκε σε άλλον άνδρα και σκοτώσανε αυτόν τον άντρα, νομίζοντας ότι είναι ο Ιησούς.].Κρίσης αυτός θα είναι μάρτυρας σε αυτούς (επικυρώνοντας αυτούς που πίστευαν σε αυτόν ως Αγγελιαφόρο του Αλλάχ και κατηγορώντας αυτούς που τον διέψευδαν ή πίστευαν ότι ήταν ο Θεός ή γιος του Θεού).
Η κατηγορία ενάντια στη Μαρία ήταν πως ήταν άσεμνη. Αυτή η κατηγορία είναι αρκετά αποτρόπαιο να γίνει εναντίον οποιασδήποτε αθώας γυναίκας, αλλά είναι ιδιαίτερα ασεβές να γίνει ενάντια στη Μαρία, τη μητέρα του Προφήτη του Αλλάχ, του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν). Οι Εβραίοι απέρριψαν το μήνυμα του εξ’ αρχής γελοιοποιώντας τη δύναμη του Αλλάχ μέσω της αξιοσημείωτης γέννησης
(Κοράνιο, 17:27-28)
Η ευσέβεια των γυναικών είναι ιδιαίτερα σεβαστή στο Ισλάμ καθώς αποτελεί μια τόσο ουσιαστική πτυχή της αξιοπρέπειάς τους που κανείς δεν επιτρέπεται να αμφισβητεί, εκτός κι αν αυτός ή αυτή παρουσιάσει ισχυρές αποδείξεις, δηλαδή τέσσερις αυτόπτης μάρτυρες πως διέπραξε μια άσεμνη πράξη. Αν δεν καταφέρουν να κάνουν κάτι τέτοιο, θα μαστιγωθούν με ογδόντα χτυπήματα και θα αποκλειστούν από το να είναι ικανοί μάρτυρες στο μέλλον.
(Κοράνιο, 24:4)
Στην περίπτωση της Μαρίας, ήταν αγνή, ενάρετη, ευσεβής και παρθένα κυρία ύψιστης ιεραρχίας ανάμεσα στις γυναίκες της εποχής της, ιδιαίτερα εκλεκτή από τον Παντοδύναμο Θεό.
Διάφορες Χριστιανικές ομάδες όπως οι Βασιλιδιανοί απέρριψαν, επίσης, τον ισχυρισμό της σταύρωσης του Ιησού (ειρήνη σ’ αυτόν) και αντίθετα, πίστευαν πως κάποιος άλλος τον αντικατέστησε.
Οι Δοκητές, μια άλλη Χριστιανική ομάδα, θεώρησαν πως ο Χριστός (ειρήνη σ’ αυτόν) δεν είχε ποτέ πραγματικό φυσικό σώμα, μα μόνο κάποιο φαινομενικό ή φαντασματικό σώμα. Το Ευαγγέλιο του Βαρνάβα υποστήριξε, επίσης, τη θεωρία πως ο Χριστός αντικαταστάθηκε στο σταυρό.
Επιπλέον, οι Χριστιανοί πρότειναν ότι ο Χριστός (μ.μ.) ήταν άνθρωπος και θεός ταυτόχρονα. Αυτός επέτρεψε στους απίστους να τον σταυρωθούν έτσι ώστε να ξεγελάσει τον Σατανά.
Ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς (μ.μ.) απέκρυψε την ταυτότητά του ως θεός, οπότε ο Σατανάς δεν θα τον γνώριζε επιτρέποντας στους εχθρούς του να τον συλλάβουν, να τον κτυπήσουν και να φτύνουν στο πρόσωπό του. 13 Σύμφωνα με αυτούς, τους επέτρεψε επίσης να τον σταυρώσουν, να βάζουν αγκάθια στο κεφάλι του και να εκδηλώσουν τον φόβο του θανάτου. Σε εκείνο το κράτος, φώναξε τότε στον Κύριό του λέγοντας: «Ελοή, Ελόι, Λαμά Σαμπατάνι; Που σημαίνει« Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψε; ».
(Matthew, 27:46)Αυτά τα λόγια σύμφωνα με τους Χριστιανούς μιλούσαν έτσι ώστε ο Διάβολος να μην ξέρει ότι ο Ιησούς ήταν "Θεός" ή "γιος του Θεού" επειδή ο Σατανάς θέλει να πάρει την ψυχή του στην κόλαση όπως φέρεται να έκανε στον Νώε, τον Αβραάμ, τον Μωυσή και άλλους τους προφήτες (pbut) και τους πιστούς επίσης.
Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι παράλογοι, αβάσιμοι και παντελώς άτοποι, ενώ αψηφούν όλη τη λογική και την κατανόηση. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να αιχμαλωτιστεί εξ’ αρχής από το Σατανά; Επιπλέον, πώς θα μπορούσε ο Θεός να πεθάνει; Είναι αυτό δυνατόν και πώς θα μπορούσε ο καταραμένος Διάβολος να Τον σκοτώσει; Ποιος μπορεί να προκαλέσει ή να ορθώσει ανάστημα μπροστά στον Πανίσχυρο Δημιουργό; Το να ισχυριστεί κανείς πως ο Θεός ταπεινώθηκε, εκδιώχτηκε και έπειτα αιχμαλωτίστηκε και θανατώθηκε από τον Σατανά είναι από μόνο του βδέλυγμα και κατάφωρο κακό πέρα από κάθε όριο. Ποιος τολμά να αμφισβητήσει ή να διαφωνήσει με τον Παντοδύναμο; Το Κοράνιο αναφέρει:
Πες (ω, Μωχάμμαντ): «Αν η θάλασσα ήταν μελάνι για (να γραφτούν) τα Λόγια του Κυρίου μου, σίγουρα, η θάλασσα θα εξαντλούταν πριν να τελειώσουν τα Λόγια του Κυρίου μου, ακόμη κι αν φέρναμε (μια άλλη θάλασσα) σαν κι αυτή για να την εφοδιάσει.»
(Μετάφραση των εννοιών του Κορανίου, 18:109)
Ας εξετάσουμε αυτούς τους ισχυρισμούς με συστηματικό τρόπο από διάφορες οπτικές. Πρώτον, αν δεχτούμε πως ο Ιησούς είπε: «Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί;», και δεν έλεγε την αλήθεια αλλά το έκανε μόνο για να εξαπατήσει το Σατανά, τότε κατηγορείται για ένα διαδεδομένο ειδεχθές ψέμα. Είναι αδύνατο, όσο είναι και ασύλληπτο, ένας ενάρετος Προφήτης, πόσο μάλλον ο Παντοδύναμος Θεός να έλεγε ψέματα και μάλιστα ένα τόσο φθηνό ψέμα, προκειμένου να εξαπατήσει τον καταραμένο Διάβολο.
Το Ισλάμ διδάσκει πως ένας Προφήτης του Θεού δεν ψεύδεται ποτέ, καθώς όλοι οι προφήτες ήταν ιδιαίτερα εκλεγμένοι από το Θεό και είναι συνεπώς αλάθητοι και ο Παντοδύναμος Θεός δεν είναι ψεύτης ούτε απατεώνας. Η μοναδική εναλλακτική είναι πως ο Ιησούς (ειρήνη σ’ αυτόν) δεν γνώριζε πως ήταν ο «Υιός του Θεού» και αυτό αποκλείεται εντελώς. Συνεπώς μας μένει η τρίτη και πιο ρεαλιστική επιλογή, πως ο Ιησούς (ειρήνη σ’ αυτόν) δεν ήταν παρά ένας θνητός όπως όλοι οι υπόλοιποι Προφήτες του Θεού.