Islam Univers

Pangkalahatan at Pagpapaubaya

Kung mayroong naiibang pagkilala na tinataglay ng ating mundo, ito ay ang pagkakahatihati sa parehong kultura at relihiyon.

Kung mayroong naiibang pagkilala na tinataglay ng ating mundo, ito ay ang pagkakahatihati sa parehong kultura at relihiyon. Magkagayun, anumang sistema o pamamaraan, na nag-aangkin ng pangkalahatan, ay kinakailangang nagtataglay ng bukas palad na pagpapaubaya tungo sa ibang kultura at relihiyon bilang isang napagkakasunduang prinsipyo.

Sa bahagi ng aklat na ito ang liwanag ay matatakapan ng prinsipyo ng pagpapaubaya na naaayon sa katibayan ng kasaysayan na inilarawan mula sa mga pagganap ng ilang mga relihiyon at mga idolohiya sa paghahambing sa Islam. Sa nakaraang kabanata ay naipakita ang natatanging basehan ng hindi pagpapaubaya ng mga hudyo, ako ay magsisimula sa kristiyanismo, na kung saan ang ilang paniniwala ay nakikitaan ng kabutihan at katangian ng isang hentil ng kristo. Ngunit kapag ating isinagawa ang pag-aaral ng kasay-sayan, ang kasagutan ay boung-buo na kabaligtaran ng mga pangyayari.

At kahit na anong paraan ng mga katuruan ng kristiyanismo at judaismo na nagsimula sa kamay ng mapag-paubayang tao, ang mga propeta, marami ang lumabas ngunit hindi naging kabahagi ng kanilang katuruan ngunit naidagdag ng napakahabang panahon.

1.Ang pag-uugali ng mga kristiyanong kawal sa Bayan ng Palistino

At tignan kung ano ang ginawa ng mga kristiyanong kawal sa mga Muslim ng kanilang isinulong ang digmaan laban sa kanila at ng kanilang masakop ang Herusalem, ang labanang ito ay tinatawag na banal na labanan, na kung saan ito ay isinasagawa ng may pahintulot ng Pope at sa ilalim ng pamumuno ng matataas na pinuno ng relihiyong kristiyanismo.

Sa kabila ng katotohanang; ang Herusalem ay napapalibutan ng mahigit na isang buwan, ito ay hinadlangan sa matapang na pamamaraan ang ginawang pagsakop ng mga kristiyanong kawal sa mga naninirahan dito. Na kung saan ang mga kristiyanong kawal sa huli ay nagtagumpay, sila ay nagmadali sa pamamagitan ng pagpatay ng mga tao sa mga lansangan, ang paninira at ang pagsusunog ng anumang bagay na kanilang makita sa kanilang daraanan, hindi nila binigyan ng pagkaka-iba ang mga kalalakihan, kababaihan at ang mga bata. Ang pagpatay ng maramihan ay nagtapos sa loob ng magdamag. Sa araw ng biyernes, ika-labinlimang araw ng hunyo, ang mga kristiyanong kawal ay sumalakay sa pintuan ng mosque ng Al-Aqsaa at pinatay ang lahat ng humihingi ng awa na nasa loob nito. Isinalaysay ni Ibn Al-Atheer ang maramihang pagpatay sa kanyang Aklat Al-Kamil ito ay ang sumusunod:

Ang mga kristiyanong kawal ay pumatay ng mahigit na 70 libong katao. Ang ilan sa sa kanila na pinatay ay mga pantas ng Muslim, ang mga may pinag-aralan, at ang mga kahanga-hangang tao na lumisan sa kanilang lugar upang manirahan malapit sa banal na lugar. Kanilang ninakaw ang mahigit 40 pilak na mga parola mula sa banal na bato, ang bawat isa ay nagkakahalaga ng di kukulang sa 3600 (silver dirhams)Sa kanyang aklat”

The Arab Civilazation, ang tagapagtala ng kasaysayan ng pransya,Gustave le Bon ay inilarawan ang pagpasok ng mga kristiyanong kawal sa Herusalem, na nagsabi:

Ang pag-uugali ng mga kristiyanong kawal, ng sila ay pumasok sa Herusalem ay sadyang kakaiba mula sa mapagparayang pinuno ng muslim na si Omar Bin AlKattaab na ipinakita sa mga kristiyano ng siya ay pumasok sa bayan sa mga nagdaang taon,

Sa kabaligtaran, ang pari ng bayan ng Bolol, na si Raymond Dagile, ay naglarawan sa pangyayari sa kasaysayan sa pagsasabi ng: Ano ang nangyari sa mga Arabo nang ang ating mamamayan[ang mga kristiyano] ay masakop ang sandigan at ang mga matataas na bantayug ng Herusalem ay isang palaisipan;

ang ilan sa kanila [mga Muslim] ay pinugutan ng ulo, ang iba naman ay sinaksak ng matalim na bagay, at magkagayun ay ihulog nila ang kanilang mga sarili pababa mula sa mga bakod, ang iba ay sinunog ng buhay, at walang anuman ang nasa lansangan ng Herusalem kundi ang mga ulo, mga hita, at mga kamay nang sa gayun ay hindi natin maiwasan ang maglakad sa mga patay na katawan at ito ay isang halimbawa sa kung anog nangyari.

Si Khalil Toutah at si Bolous Shehadeh (mga kristiyanong manunulat) ay nagsabi hinggil sa pagpatay ng maramihan, na nagsasaad na:

Ang ano mang ginawa ng mga kristiyanong kawal sa lugar na kung saan ipinako si Hesus at inilibing ( ayon sa bibliya ng Kristiyano) tunay na nakakahiya at isang pagkakasala. Itinuro ni Hesus sa kanyang mga alagad na mahalin ang kanilang mga kaaway; ngunit ang mga kristiyanong kawal, na ang batayan ng kanilang pagiging matuwid ay ang maluwalhating krus, pumatay ng kababaihan, mga bata, at mga nakakatanda. At kahit na ang mga nakatakas mula sa Aqsaa ay sinundan ni Godephry na kilala bilang tagapagtanggol ng banal na libingan, at ng siya ay nasa Java upang labanan ang mga taga ehipto, siya ay nagkasakit at humiling sa kanyang mga taga-sunod na siya ay ibalik sa Herusalem at doon siya ay namatay. Siya ay inilibing sa simbahan ng Nativity.

Sa hindi inaasahang pangyayari, ang ganitong uri ng pakikidigma ng mga kristiyanong kawal upang makamtan ang banal na lugar ay hindi isang bagay sa nakaraan, na maaaring iniisip ng karamihan. Ito ay nagpapatuloy sa pamamagitan ng maraming kilalang kristiyano at ang mga kilalang mga may katungkulan sa kasalukuyang panahon. Gayun man marami sa mga kristiyano ang nagbibigay ng tamang pananaw dito, ang mga hudyo at mga muslim, sa kabilang banda, ay pinananatili ang mapait na karanasan patungkol sa madugo nitong kasaysayan.

Ang mga misyonaryong kristiyano sa nakalipas at sa pangkasalukuyang panahon ay tumitingin sa kanilang mga gawain bilang isang pang-aakit sa mga tao para sa marahas na pagpapakilala para sa pagsulong ng hangarin(krusada).

Ang mga pulitiko ay tinitignan ang kanilang pinagsamang pamantayang patakaran laban sa ibang nasyon bilang isang marahas na pagpapakilala para sa pagsulong ng hangarin(krusada). Sa ibang salita;

ang pagpapaubaya sa iba ay hindi bahagi ng gawaing kristiyano. At hindi kaakit-akit ang hindi pagsang-ayon sa mga katuruan ng mga Propeta(sumakanila nawa ang pagpapala ng Allah). Itinuro nila ang pagpapaubaya o pagpaparaya at ang pagsasagwa nito. Sila ay nagdala ng gabay at ilaw. Ngunit, ang malubhang pagkakasalungatan sa kanilang mga katuruan na nagbunga sa marahas na panghihimok para maisulong ang hangarin, malubhang paratang, pang-aalipin, hindi pantay na pagtingin at pagkilala, pananakop at pagbabanta sa mga tao ng pinagsamang mga pamantayan.

2. Ang mga kristiyano at mga Hudyo sa Palistine na nasa pamamahala ng Muslim.

Sa paghahambing sa malamig na kasaysayan ng mga kawal na kristiyano sa bayan ng mga Palistino, ang mgamuslim ay nagsilbing isang pangkalahatang halimbawa para sa pagpapaubaya at pagsasa-ayos na walang nasyon sa mundo na aangkin ng kanyang kagustuhan.

Si Abu Ubaydah, isang pinunong Muslim, ay ipinadala kay Omar bin al-Khataab(ang pangalawang mataas na pinuno ng mga muslim) ay sinabi sa kanya na ang mga mamamayan ng Heruslaem ay nagnanais na siya ay pumaroon at kuhanin ang mga susi ng pamayanan. Nang magkagayun, ang mataas na pinuno ng mga muslim ay nagsimulang maglakbay kasama ang kanyang mga pinagkakatiwalaan at nagtungo sa Herusalem. At sa kanyang pagdating, ang mamamayan ng Elia(Herusalem) ay tinanggap siya ng may kasiyahan. At kanyang nilagdaan sa kanila ang kilalang kasulatan ng kapayapaan, na mababasa ng ganito:

Sa Ngalan ng Allah, Ang maawain ang mahabagin! Ito ang nais ng Alipin ng Diyos , Omar, pinuno ng mga mananampalataya, sa mga naninirahan sa Elia na naaayon sa siguridad ng mga ariarian,pananalapi,simbahan, at iba pa. Ang kanilang mga simbahan ay hindi kinakailangang sirain, sila ay hindi nararapat na saktan o sapilitang ipayakap ang isang relihiyon ng hindi naaayon sa kanilang sariling kagustuhan.

Ito ay nararapat na sang-ayunan ng Mataas na pinuno ng mga muslim at ng lahat ng mga muslim, at pinapangunahan ng Allah at ng Kanyang Propeta, hangga’t ang kabilang panig ay nanatili dito at nagbabayad ng Jezyah. Sa katotohanan si omar ang kauna-unahang nagpalaya sa Herusalem mula sa puwersahang pananakop ng mga Romano.

3. Ang Islam sa Spanya

Sa panahon ng ika-pitong dekada, ang mga tao sa Espanya ay binigyan ng pagkakataon na tanggapin ang Relihiyong Islam ng walang anumang pamimilit at matiwasay na gaya ng isang daang libong tao sa buong mundo na tumatanggap sa Islam sa pangkasalukuyan panahon. Ngunit, sa pagsang-ayon ng tinatawag na Santo Papa ng relihiyong katolisismo noong 1479, si prinsipe Ferdinand at si Prensisa Isabela ay lumikha ng isang madugong kasaysayan na hindi kayang ipaliwanag na karahasan sa uri ng pamamahala sa Espanya, kung saan ang nakakatakot at hindi maipaliwanag na sistema ng pagbibigay ng kaparusahan at ang malubhang pananakit sa mga Muslim at mga hudyo ay nangyari. Ang kanilang tanging layunin ay upang sapilitang ipayakap sa kanila ang relihiyong kristiyanismo o kaya naman ay pahirapan sila hanggang sa mamatay kung hindi nila tatanggapin ang relihiyong ito. Sa pagbagsak ng Granada, ang huling matatag na kanlungan ng mga Muslim sa Espanya, sa kamay ng mga kastila noong 1492, ang mga muslim ay maihahalintulad sa isang kawan ng bakahan na inatake ng mga gutom na oso. Kaya, sila ay pinaslang, inalipin at puwersahang ipayakap ang kristiyanismo sa pamamagitan ng talim o dahas ng Espada.

Sa kanyang Artikulong pinamagatang “When the Moors Ruled Spain”, si Thomas Abercrombie ay naglabas ng napakaraming katibayan na nauukol sa mga naibahagi na at isinagawa ng mga muslim sa kanluran. at malinaw din sa kanyang salaysay ang hinggil sa pagiging makatarungan ng pamantayan ng Islam: kung saan ang mga hudyo, kristiyano at mga muslim ay nabubuhay sa isang mapayapang pamumuhay ng magkakasama sa loob ng pitong dekada. At siya ay nag-iba ng paksa sa kanyang pananalita upang pag-usapan ang tungkol sa ginawang pagmamalupit na isinagawa ng mga kristiyanong katoliko pagkaraan yaon,

At pagkaraan ng mahabang panahon mula ng si Alfonso VI ang kauna-unahang biktima ng kawalan ng pagpaparaya sa pagkakaiba-iba ng mga kaisipan at paniniwala ay lubhang nagdusa sa pagganap nito. Noong 1469 si Prinsipe Ferdinand ng Aragon ay ikinasal kay Prensisa Isabela ng Castile. Sa pagsusulong ng digmaan laban sa mga Moors sa hilaga, kanilang inaakala na magiging banta sa kanilang sariling mga lugar ang mga Muslim at mga Hudyo. Noong 1480, kanilang binuo ang marahas na pamantayan ng Espanya, at bago ito magwakas, pagkaraan ng tatlong dekada, libo-libong muslim at hudyo ang namatay; at tinatayang tatlong milyong katao ang kanilang sapilitang pinaalis sa kanilang sariling mga lugar, at ito ay binubuo ng magkakaibang nangungunang namumuhunan, mga taong may angking kaalaman sa Sining, ang mga taong may kinalaman sa agrikultura, at mga taong dalubhasa sa larangan ng Agham, at sa kalaunan ay nakita ng Espanya na siya ay naging biktima ng kanyang sariling pagkagahaman.

Si Irving sa kanyang Aklat” The Falcon Of Spain, ay nagpapaliwanag ng katayuan ng mga kristiyano at mga hudyo sa pamamahala ng mapag-paubayang Muslim. Sama-sama sa isang bagong tagapanguna at pamamahala namumuhay ang mga kristiyano at mga hudyo sa kapayapaan. Ang pangkasalukuyan panahon ay mayaman sa kalakalan at pangkabuhayan, at ito ay sapat na upang mawala ang mga alaala ng nakalipas ng isang malupit na uri ng pamamahala ng Goths, [ ang mga hudyo ay tuluyang itinaboy sa Peninsula ng Spanya noong pitong dekada ng mga kristiyano.]ngayon ang pangunahing may akda nito ay naglaho na. Magkaroon ng kaalaman sa lahat ng uri ng Sining at Agham, kultura at malawak na kaisipan, sila ay itinuturing ng mga Moors[ Muslim sa Espanya] na may angking paggalang, at magparami sa boung Espanya;

katulad ng mga kristiyanong kastila sa ilalim ng pamamahala ng Moors- na tinatawag na Mozarabes- ay nagawang magbigay ng pasasalamat sa kanilang mga bagong tagapanguna para sa isang panahon ng kasaganahan na hindi nila nakamtan sa nakalipas.

Ang gayong uri ng pagpapa-ubaya ay nakita sa relasyon sa pagitan ng mga Muslim at mga kristiyano at mga Hudyo. Ibinigay ng mga Muslim sa mga Kristiyano ang pagkakataon na makapag pasya para sa kanilang mga sarili. Si Gibbon (1823) Pinalawak niya ang kaisipan na ang mga Muslim ng bansang Espanya ay sumusunod sa katuruan ng Islam; hindi nila pinagmalupitan ang mga kristiyano, ang mga Hudyo at Espanya, bagkus sila ay kinikilala na may pantay na pagpapa-ubaya o pagpaparaya.

Sa oras ng katahimikan at katarungan, ang mga kristiyano ay hindi hinadlangan ang pagpapahayag ng ebanghelyo o ang pagtanggap sa maluwalhating Quran.

Si Lea isang tanyag na tagapagtala ng kasaysayan, sa kanyang aklat “The Moriscos of Spain, kung saan ay nagtuturo hinggil sa maliit na pag-uulat na inilabas ni Pope Clemente VII noong 1524, ay nagpapahayag ng hindi pagiging kabahagi ni Charles V mula sa lahat ng tungkulin na nagdulot ng sapilitang mga pangakong kanyang ginawa upang mapangalagaan ang buhay, relihiyon, at ang Ari-arian ng mga Muslim at mga hudyo.

Ito ay mababasa ng ganito: Ito ay nagsasabi ng maliit na ulat ng Papal sa pagaaral sa Valencia, Catalonia at Aragon, Si Charles ay maraming paksa; sila ay mga Moors (Muslim) at sila na mga tapat na hindi magawang mahawakan ang malalim na pakikipag-ugnayan sa pagitan ng ibang bansa na walang anumang kapahamakan, at sila ay namumuhay na may pansamantalang panginoon na walang ginagawang hakbang para sa kanilang pakikipag-usap, ang lahat ay isang kahihiyan sa pananampalataya at kawalan ng karangalan sa emperor, maliban sila ay nagsilbing mga lihim na tagamasid, para sa kanila na nasa Afrika kung saan ay kanilang ipinakita o inilabas ang nais isagawa ng mga Kristiyano. Ito ay nagbigay ng matibay na usapin kay Charles upang ipag-utos sa mga namamahayag ang pangangaral ng salita ng Diyos sa kanila at kapag kanilang pinagpilitan ang kanilang mga layunin ang mga mamamahayag ay magpapakita ng kasunduan at bibigyan sila ng babala sa kahihinatnan nito na sila ay maipapatapon sa ibang lupain sa ilalim ng sakit ng habang buhay na pagkaalipin, kung saan ay mahigpit na ipinamumuhay. Ang ika sampung bahagi ng kanilang pansamantalang pagmamay- ari, na hanggang sakasalukuyan ay hindi nila nababayaran, ay pagsasamasamahin sa kanilang mga panginoon bilang kabayaran sa pinsalang idinulot sa kanila ng pagpapatapon sa ibang lugar, sa ilalim ng kasunduan na ang kanilang mga panginoon ay magbibigay sa kanila ng mga simbahan na kinakailangan sa isang banal na paglilingkod, ngunit ang nalikom na halaga ng mga mosque ay magamit bilang kaukulang sahod. Nang sang-ayunan ng kaha-hangang dukomento na nagbibigay ng tuwirang pagpapalaya kay Charles mula sa sinumpaang pangako sa Cortes (ang dalawang panig sa pagsasagawa ng batas sa Espanya)na huwag ipatapon ang mga Moors; ito ay nakapagpalaya sa kanya sa lahat ng paratang at kaukulang kabayaran mula sa hindi pagsasagawa ng sinumpaang pangako ng panahong iyon at pinagkalooban siya ng kapahintulutan na nararapat sa pangunguna sa lupain. Sa karagdagan, ito ay nagkaloob sa tagapagsiyasat maraming kakayanan na sirain ang lahat ng sumasalungat na samahan ng pagbatikos at sa ibang maaaring paraan, makiusap kung maaari na hingin ang pagtulong ng grupong hindi kabilang sa pamantayang pangrelihiyon magkagayun man lahat ng kawani ng santo papa ng mga katolisismo at ang mga prebilihiyo at katayuan ng lupain.

sa ilalim ng kasunduan na ang kanilang mga panginoon ay magbibigay sa kanila ng mga simbahan na kinakailangan sa isang banal na paglilingkod, ngunit ang nalikom na halaga ng mga mosque ay magamit bilang kaukulang sahod. Nang sang-ayunan ng kaha-hangang dukomento na nagbibigay ng tuwirang pagpapalaya kay Charles mula sa sinumpaang pangako sa Cortes (ang dalawang panig sa pagsasagawa ng batas sa Espanya)na huwag ipatapon ang mga Moors; ito ay nakapagpalaya sa kanya sa lahat ng paratang at kaukulang kabayaran mula sa hindi pagsasagawa ng sinumpaang pangako ng panahong iyon at pinagkalooban siya ng kapahintulutan na nararapat sa pangunguna sa lupain. Sa karagdagan, ito ay nagkaloob sa tagapagsiyasat maraming kakayanan na sirain ang lahat ng sumasalungat na samahan ng pagbatikos at sa ibang maaaring paraan, makiusap kung maaari na hingin ang pagtulong ng grupong hindi kabilang sa pamantayang pangrelihiyon magkagayun man lahat ng kawani ng santo papa ng mga katolisismo at ang mga prebilihiyo at katayuan ng lupain.

Ang pagsang-ayon na ito mula sa kataas-taasang tagapamahala ng katolisismo na nabigyan ng paglilinaw ang isang hindi maipaliwanag na uri ng labis na kalupitan at walang pagpapa-ubaya laban sa mga muslim ng Espanya sa kamay ng malupit na tagapagsiyasat.

Ang mga Muslim ay binigyan ng pagkakataon na pumili na tanggapin ang kristiyanismo o kamatayan. Nang ang maliit na bayan (Manices) ay sumuko, sila ay puwersahang pinangunahan sa simbahan sa magkakasamang grupo na may bilang 20 hanggang 25, at sila ay bininyagan, at kahit na alam nila na hindi nila sinang-ayunan ang kanilang pagpapalit ng relihiyon.

Sila ay tinipon sa isang malapit na palasyo at silang lahat ay pinaslang ng isa-isa.

Hindi magiging kaaya-aya na ang lahat ng pangkasalukuyang kristiyano ay sasang-ayun dito, maliban na lamang ang mataas na pamunuan ng kristiyanismo ng panahong iyon ay nagpakita ng pakikiisa sa walang katulad na kalupitan. Ang pamunuan ng kristiyano sa ngayon ay hindi makapagbigay ng kanilang saloobin upang ipahayag nila ng may katapatan, angkinin ang pananagutan, humingi ng kapatawaran sa harap ng maraming tao at ihinto ang lahat ng uri ng maling kaalaman at pagsasalungatan laban sa Islam at mga Muslim.

Ang sinumang hindi sumang-ayon sa hindi makataong pamimilit ay nahaharap sa isang mapanganib na kalagayan.

4.Ang kristiyanismo sa panahon ng kolonisasyon.

Karamihan sa namumuno ng simbahan ay nagpakita na ang mga hindi kristiyano ay walang karapatan na mabuhay ng matiwasay at magsagawa ng isang pananampalatayang kanyang maibigan.

Ang gayung uri ng pag-angkin ay hindi nararapat na pagusapan na isang uri ng prinsipyo sa kaisipan ng marami. Ang ganitong uri ng kaisipan ay malinaw na lumalaki sa pamamagitan ng pagbibigay ng pananaw ng obispo ng Winchester para kay Henry II ng England: Hayaan ang mga asong ito (mga Mongols at mga Muslim) na magsiraan sa isat-isa at pangyarihin na tuluyang sirain at pagkatapos ay ating tignan ang pangkalahatang simbahang katoliko na natatag ng kanilang pagbagsak at magkaroon ng isang samahan ng mananampalataya at isang tagapangalaga.

Ito ay hindi lamang natatanging pag-uugali ng mga (Clergy)(taong nagsasagawa ng mga pang relihiyong gawain gaya ng Pari, ebanghelista at iba pa.) ng ika-labing tatlong dekada ngunit ito ay makikita at isinasapamuhay din ng mga kilala o tanyag na mga tagapagpahayag ng katuruan ng isang relihiyon. Zwemer, na nagbigay ng kanyang pananaw sa mga kristiyanong Ebanghelista (tagapagpahayag ng katuruan ng isang relihiyong kristiyanismo)ay naihahalintulad na kapantay ng mga propeta, Kanyang sinabi:

Nararapat nating isama sa lahat ng ito ang kabuoang pagkasira o pagbagsak ng kapangyarihang pulitikal ng muslim sa Afrika, sa europa, at Asia. Tayo sa anumang paraan, ay naniniwala kapag ang bukang liwayway ay naglaho, ang krus ang tunay na mangingibabaw, at ang pagkakabaha-bahagi ng Islam ay isang banal na paghahanda para sa pagpapahayag ng kristiyanismo sa lupain ng mga muslim.

At maaaring pagtalunan ng mga kristiyanong(Apologist) na may kaalaman sa theolohiya na nagsasalita upang ipagtanggol ang kristiyanismo). Na ang gayung uri ng mga kaisipan ng isang tao ay hindi tunay na kabahagi ng pangunahing layunin ng tagapamahayag ng relihiyong kristiyanismo. Ngunit si Zwemer ay tahasang ipinapalagay na ito ay isang napakahalagang simbolo sa paggawa ng panukala sa pagbalik ng mga Muslim sa kristiyanismo.

Sa Colorado 1978 sa isang pagpupulong, daan-daang kasapi ang nagbigay ng panukala sa pagbuo ng isang samahan na ipapangalan mula kay Zwemer sa Altadena,California, bilang pagpupugay dahil sa kanyang pag-aaral kung papaanong labanan ang mga Muslim sa kanilang paniniwala. Subalit ang mga Muslim ay makakapag-anyaya sa tunay na likas na relihiyon ng Allah, Ang Makapangyarihan at ang Tagapaglikha ng kalawakan at ang anumang napapaloob dito, at ang paniniwala sa lahat ng Mensahero ng Allah kabilang na si Jesus, ang mga tagapagpalaganap ng relihiyon (misionaryo) ay gumagamit ng mga pamamaraan upang matukso at makuha ang puso ng mga taong nangangailangan, may mga karamdaman at ang mga walang pinag-aralan sa ilalim ng lambong ng pagpapakita ng pagmamahal at pag-aaruga at pagbibigay ng tulong kasabay nito ay kanilang ipinapasok ang hindi pantay na kampanya ng media sa pagbibigay ng maling kaalaman at mga propaganda laban sa mga katuruan ng Islam. Binanggit ni Don M. Mc Curry,

Maraming pagkakataon na ating dahasang hinaharap ang pagpaparatang na ating ginagamitan ng mga bagay, kalusugan at edukasyon mga pamamaraan upang ihanay ang mga kristiyano na kabilang sa mga Muslim na humaharap sa mahirap at walang pag-asang kalagayan.

5. Islam sa Europa

Upang maunawaan ang mga pamantayan at prinsipyong moral na bumubuo sa kaayusan ng kanlurang mundo, ang bawat isa ay kinakailangan na gunitain ang kasagutan ni Huntington sa Foreign Affairs hinggil sa pag-aakusa sa mga Muslim hinggil sa kaayusan ng kanlurang mundo na may pinapanigan at nagsasagawa ng magkatulad na pamantayan.

Sa mundo ng walang pagkaka-isang sibilisasyon, Magkagayun pa man, walang pag-aalinlangan na sa isang mundo na magkatulad na pamantayan: ang mga tao ay nagsasagawa ng isang pamantayan sa kanilang sariling mga bansa at ibang pamantayan sa ibang bansa.

Ang gayung uri ng pamantayan na isinasagawa sa kanlurang bahagi ng mundo na siyang tumatayong ama ng kaayusan ng bagong mundo, laban sa mga muslim sa Bosnia, Palistinya,Chechnya, Azerbaijan at sa iba pang maraming lugar sa boung mundo ay isang malinaw na pagpapakita ng hindi pantay na pakikitungo ng kanlurang bahagi ng mundo sa iba, Sa pamayanan ng mga hindi kristiyano, na kinabibilangan ng mga Muslim.

Sa katotohanan, ang Vatican sa pangunguna ng pope ang siyang nagpasya na magkaloob ng matibay na tulong sa mga sumasalungat na bansang katoliko sa Bosnia laban sa Croatia. Magkagayun, ayon kay Huntington, ang batican ay nagpahatid ng pagkilala magmula pa noong panahon ng kumunidad ng Europa.

Ang papalit-palit na mga gawain ng daang libong tao na dumaan sa malupit na pagpatay ng maramihan at nakaranas ng mga kalupitan ng panghahalay na hindi naihayag sa kasaysayan ng tao ay hindi pinagtutuuonan ng pansin ng mga bansang humahawak ng pagkakakilanlan ng kaayusan ng bagong Daigdig.

Sa aking palagay ito ay isa sa lubhang masamang pangyayari at kahihiyan na naisulat sa pamamagitan ng dugo ng mga mangmang na tao sa pagalala ng kasaysayan ng mga henerasyon ng mga Muslim at ang mga taong mapagmahal sa kapayapaan. Higit sa lahat, kapag ihahambing sa sistema ng katarungang Islamiko at pagpapaubaya o pagpaparaya na hindi pinahihintulutan ang kahit sinumang kaaway na hindi mabigyan ng pantay na katarungan.

Ang Islam ay walang kaalaman mula sa anumang hindi kaayaayang mga gawain na maaaring naisagawa ng walang kaalaman na mga taga sunod nito, at kahit na ito ay kanilang inaangkin na kanilang ginagawa ay sa ngalan ng Islam.

6. Ang Islam sa ilang bahagi ng nasasakupang lupain ng India na may natatanging kalayaang pampulitika.

Ang Islam ang kauna-unahang ipinakilala sa ilang bahagi ng nasasakupang lupain ng India ng panahong ikapitong dekada at ang pangunguna ng mga Muslim ay nagpatuloy sa boung India sa ilalim ng umuunlad na pamayanan hanggang sa pananakop ng Britanya noong 1857, at nagtapos ng mahigit na 1100 taon. Ang pamamaraan ba ng marahas na pagsisiyasat at ang sapilitang pagpapayakap sa relihiyong kristiyanismo ay naisagawa, walang kahit na isang hindu ang makikitang nabubuhay pagdating ng kolonialistang britanya sa India. Magkagayun pa man ang pagpapaubayang Islamiko at pang-unawa sa likas na katauhan ng tao ay maliwanag na nakikita sa India.

Sa Banal Quran, Ang Allah ay maliwanag na nag-utos ng pagpapaubaya bilang isang mahalagang sangkap ng prinsipyong moral upang sundin ng sangkatauhan.Ang Islam ay dumating sa India at gayun din naman sa ibang bahagi ng Mundo upang mangibabaw at itaas ang katayuan ng sangkatauhan mas mataas sa hindi pagkilala sa pagkakaiba, kamangmangan, mga paniniwala na hindi naaayon sa katotohanan at ang kawalan ng katarungan.

Magkagayun, hindi na kailangan ang sapilitang pagpapatanggap sa relihiyon ng Diyos. Ito ay nararapat na nasa sariling pagpapasya ng tao kung sa papaanong paraan nila gagamitin ang karunungang ipinagkaloob sa kanila ng Diyos at gumawa sa kanilang sariling kagustuhan. Ito ang mga dahilan kung bakit ang isang daang libong tao ay patuloy na bumabalik at niyayakap ang Islam sa sandaling malaman nila ang katotohanan hinggil dito. Ang mga tao ay yumayakap sa Islam ayon sa kanilang sariling kagustuhan at walang anumang pang-aakit at pamimilit. Ang karamihan sa kanila ay mga dalubhasa, ang mga tao sa pulitika, abogado, ebanghelista at maging ang mga taong mataas ang pagkilala: si Cat Stevens ( ngayon ay si Yousof Islam), ang dating kilalang mang-aawit ng mga himig ng POP; si M. Hoffman, isang diplomatikong tagapamagitan ng bansang Germany sa bansang Morroco, na kamakailan lamang ay nagsulat ng isang aklat na nakakapagmulat ng katotohanan na pinamagatang” Islam is The Alternative; Morris Bucaille, ang isang kilalang dalubhasang pransis na yumakap sa Islam pagkaraan ng napakahabang panahon ng kanyang pananaliksik hinggil sa agham at relihiyon na malinaw na ipinaliwanag sa kanyang aklat, The Bible, The Quran and Science; si Mr. Olson, ang pangkasalukuyang diplomatikong tagapamagitan ng bansang Denmark sa kaharian ng Saudi Arabia na nagpahayg sa radyo na:

Kung nalalaman lamang ng mga tao ang katotohanan ng Islam, milyon-milyon ang yayakap dito. Ang talaan ng naghahanap ng katotohanan sa Islam ay sadyang napaka-haba upang sambitin dito, ito ay kinapapalooban ng mga tao sa lahat ng ibat-ibang katayuan.

7. Ang Pagpapaubaya sa Islam

Kapag binibigyan ng kahulugan ang isang mahalagang aspeto o pananaw, ang Islam ay nangangahulugan ng boung pusong pagpapasakop sa Allah, sa pamamagitan ng pagpili at ang pag-uutos ng sariling pag-iisip at kagustuhan, hindi sa pamamagitan ng panunukso at pamimilit. Ang Islam ay nagbibigay at tinatanggap ang lahat ng tao bilang isang kapatid na lalaki at bilang kapatid na babae ano man ang kanilang pagkakaiba, ang kanilang kinaaaniban at kinasasapian o ang kanilang pinagmulan. Ang pag-uugali na makikita sa Islam tungo sa mga tagasunod ng ibang relihiyon ay hindi lamang ang pagpapakita ng pagpapa-ubaya ayon sa kanilang mga paniniwala, ngunit ito ay nagpapakita ng hindi madaling napapalitang prinsipyo ng pagpapa-ubaya at tungkuling pangrelihiyon.

“Walang pamimilit sa pananampalataya, katotohanan; ang tamang Landas(katuwiran) ay naiiba sa maling landas. Sinuman ang hindi manampalataya sa tahgut at manampalataya Kay Allah ay nakasakmal ng tunay namakapagkakatiwalaang tangan na hindi masisira. At si Allah ang nakakarinig at nakakabatid ng lahat ng bagay.

Quran 2:256

Sa katotohanan, sa pamamagitan ng paglikom sa kasaysayan ng Islam, pinagkakalooban nito ang mga tao ng may ibang pananampalataya ng isang napakataas na pagpapaubaya sa pamamagitan ng pagbibigay ng kanilang sariling kagustuhan na sundin ang kanilang pamamaraan, at kahit na ang iba nilang ginagawa ay maaaring hindi mag-ugnay sa relihiyon ng nakakarami. Ito ay isang mataas na antas ng pagpapaubaya na nakuha ng mga Muslim mula sa mga hindi Muslim na mamamayan.

Mayroon pang isang aspetong pananaw sa bagay na ito na hindi makikita sa mga naisulat na batas, at ito ay hindi rin magawang maipatupad ng mga hukuman o pamahalaan: ito ang sangkap ng pagpapa-ubaya na kung saan ay hindi kayang pasinungalingan ang matuwid na pag-uugali, bukas palad na pakikipagsundo at pakikitungo at respeto sa mga kalapit na tao, at ang lahat ng taos pusong pakiramdam ng pagiging tapat, maawain at pagiging magalang. Ang pagsasagawa at paglalahad ng gayung uri ng pag-uugali ay kinakailangan sa bawat isang Muslim at ito ay hindi makukuha sa pamamagitan ng pinagtitibay na panukala ng isang samahan at ng maging nasasakupan ng hukuman.

Ang sangkap ng pagpapa-ubaya ay tanging matatagpuan lamang na tunay na isinasagawa sa isang tunay na pamayanang Muslim.

Maraming talata sa banal na Quran ang nagpapakita kung paano ang pakikisama at pakikitungo sa mga tao na hindi kabilang sa relihiyong Islam ng may katarungan at paggalang, higit na doon sa mga namumuhay ng mapayapa na kasama ng mga Muslim at hindi nagpapakita ng pagkapoot laban sa kanila. “ Hindi kayo pinagbabawalan ni Allah sa mga taong hindi nakikipaglaban sa inyo sa pananampalataya at hindi nagtataboy sa inyo sa inyong mga tahanan, na sila ay inyong pakitunguhan ng mabuti at makatarungan, katotohanang si Allah ay nagmamahal sa mga makatarungan. (Quran 60:8)
“At sila ay nagkakaloob ng pagkain dahilan sa pagmamahal kay Allah sa nagdarahop, sa ulila at napipiit.( nagsasabi ) “ Katotohanan kami ay nagpapakain sa inyo para sa kasiyahan ni Allah, kami ay hindi naghahangad ng pabuya gayundin ng pasasalamat mula sa inyo. ( Quran 76: 8-9)
At kahit na ang mga Muslim ay maaaring hindi sumang-ayon sa ibang sistema ng idolohiya at sistema ng prinsipyong pangrelihiyon, ito ay hindi makakapigil sa kanila na magpakita ng tamang pamamaraan ng pakikipagusap at pakikitungo sa mga hindi Muslim. “ At huwag kayong makipagtalo sa Angkan ng kasulatan(mga hudyo at kristiyano) maliban lamang sa mabuting paraan ( may magandang pananalita at mabuting asal na nag-aanyaya sa kanila sa pagsampalataya sa kaisahan ni Allah, at sa Kanyang mga talata), tangi na lamang sa mga tao sa lipon nila na gumagawa ng kamalian, inyong sabihin sa kanila na gumagawa ng kamalian, inyong sabihin sa kanila: “ Kami ay sumasampalataya sa kapahayagan na ipinarating sa amin at sa kapahayagan na ipinadala sa inyo; ang aming Diyos at inyong Diyos ay iisa at kami ay sa Kanya lamang tumatalima. (Quran 29:46)
Sa pahayag na ito ay nagpapakita ng karapatan na makapagtanong: Ang pagpapa-ubaya ba ng ibang mga relihiyon na ipinapangaral ng Islam ang bagay na natitira sa mga muslim upang bigyan ng kasagutan? Sa katotohanan, ang pagpapa-ubaya sa Islam ay nagtataglay ng idolohiya na hango sa Quran at sa mga katuruan ng Propeta Muhammed, at ito ay hindi sumasailalim sa panghihimasok ng kahit na sinumang tao. Magkagayun, ito ay isang matatag na prinsipyong Islamiko na hindi nagbabago sa paglipas ng panahon o lugar. Ayon sa banal na Quran, ang lahat ng tao ay ikinararangal katulad ng pagpaparangal ng Allah sa kanila. “ At katotohanang Aming ginawaran ng karangatan ang mga anak ni Adan, at Aming ginawaran sila (ng masasakyan) sa kalupaan at sa karagatan, at Aming tinustusan sila ng mga pinahihintulatan na mabubuting bagay,at Aming itinampok sila nang higit sa karamihan sa Aming mga nilikha. (Quran 17:70)
Ang Islam ay ang huling kapahayagan ni Allah ang Makapangyarihang Diyos at ito ang relihiyon ng pangkalahatang katotohanan para sa sangkatauhan. Ang lahat ng dokrina nito ay makakatayo sa anumang uri ng pagsubok. Magkagayun, ang paglaganap ng maraming relihiyon ito ay maging gawa ng tao o ipinapalagay ipinahayag ng relihiyon—ito ay nagbubunsod lamang sa tao na pumili. Ang mga sumusunod na mga talata ang banal na Quran ay mariing ipinapaliwanag ang prinsipyong ito. “ Si Allah ang nagpapatotoo na wala ng iba pang Diyos na karapat-dapat pag-ukulan ng pagsamba maliban sa Kanya., at ang karunungan ay nagbibigay din ng ganitong pagpapatotoo; lagi Niyang pinapanatili ang Kanyang katarungan sa Kanyang mga nilikha. wala ng iba pang Diyos na karapat-dapat pag-ukulan ng pagsamba maliban sa Kanya. ang sukdol sa Kapangyarihan ang Tigib ng Karunungan. (The Qur'an 10: 99 )
Katotohanan, ang relihiyong tatanggapin ni Allah ay Islam. Ang mga pinagkalooban ng Kasulatan (mga Hudyo at Kristiyano) ay hindi nakakahidwa , maliban (lamang) nang pagkaraang dumatal sa kanila ang kaalaman, sa pamamagitan ng pananaghili at pagkapoot sa isa’t-isa. At sinuman ang hindi manampalataya sa Ayat ( mga aral, katibayan, kapahayagan, tanda at iba..pa) ni Allah ay Maagap sa pagtawag sa pagsususlit. (Quran 3:18-19)

Sa Islam, ang hindi pagiging makatarungan ay itinuturing na isang napakalaking kasalanan. Magkagayun, ang pagmalupitan ang mga tao dahil sila ay mayroong ibang pananampalataya ay hindi tinatanggap o hindi sinasangayunan ng Islam. Ang wika ni Propeta Muhammed (saw). Ang Panalangin ng taong pinagmalupitan maging ito man ay walang kinikilalang Diyos, ay naririnig ni Allah ng walang anumang harang.

8. Ang pangwakas ng salaysay

Sa pagbubuod nito , ang walang pagpapa-ubaya ay isang panghabangbuhay na ginagawa ng mga maykapangyarihan na sumisimbolo sa Judaismo, kristiyanismo at hinduismo, at minsan ay hindi itinuturo ng kanilang mga kasulatan.

At kanila rin isinasara ang bahagi ng sangkatauhan o ito ay ginagawang isang pangkaraniwan upang ito ay pahirapan, Upang mapaslang o mabago ito at kahit papaano hanggang sa kasalukuyan,ang tanging pamimilian ay ang harapin ang mga ang hindi kabilang sa kristiyanismo sa pamayanang kristiyano o ang hindi hindu sa pamayanan ng Hindu. Ang mga tao na kabahagi ng ibat-ibang relihiyon ay nabubuhay ng masagana at maligaya sa kalayaan ng pagsasagawa ng kanilang pananampalataya. Ang iba naman ay naghahanap ng kalinga upang matakasan ang pagpapahirap sa relihiyon katulad ng naging katayuan ng mga Hudyo sa bansang Espanya.

Ang pagdurusa ng mga tao sa pamamagitan ng kahirapan o karamdaman ay ginagastusan upang mapalitan ang paniniwala ng iba. Si Stephen Neill, ay nagpakita ng sukat ng gayung uri ng hindi makataong monopoliya ng mga taong nagdurusa sa pagsasabing:

Madalas sa isang napakaliit na panahon ng pagdating ng tagapagpalaganap (misionaryo)na si Lavigari sa Algeria ang sakit na Cholera ay kumalat. At sa pagkalat nito ay nagkaroon ng matinding tag-gutom. Siya ay may kakayahan na makalikom ng mahigit na 1800 na mga batang walang mga magulang matapos makatanggap ng pahintulot mula sa pamunuan ng pransya upang ipayakap sa kanila ang relihiyong kristiyanismo, at pagkaraan ay pagkalooban sila ng edukasyong kristiyanismo sa ilang tinutuluyan na itinuturing na isang maliit na bayang kristiyano. Ang gayung uri ng mga hakbang ay nagbigay ng inspirasyon sa ibang mga misionaryo sa ibang bansa na tularan ang gayung uri ng pamamaraan. Sila ay nagsimula na bilhin ang mga kabataan bilang isang alipin, at pagkatapos ay ipunin sila sa nagsisilbing panuluyan ng mga kristiyano.

At si Neill ay nagpatuloy sa pagtalakay patungkol sa ilang mga pangyayari na nagpapatibay ng kanyang argumento sa pamamagitan ng mga nalikom na inpormasyon hinggil sa pagbili ng mga kaluluwa at ng maging mga paniniwala ng mga naghihirap na mga tao sa pagsasabing:

Ang ganitong pamamaraan ( ang pagbili ng mga kabataan at ipayakap sa kanila ang relihiyong kristiyanismo) ay nagtagumpay hanggang sa ang ilang mga misyonaryo noong taong 1902 ay nagawang makapagtatag ng isang lugar, 250 lupain na naglalaman ng 5000 na nailigtas na mga kabataan.

Si Sigrid Hunkle, isang kilalang Germang pilosopo at tagapagtala ng kasaysayan , ay bumase sa kanyang aklat “ Allah ist ganz anders” na kabahagi ng sulat na kinatha ni Oliverous, isang theological Philosopher noong 1221 kay Saladdin(Salahudeen) na nagpapahayag ng kanyang lubusang pagkilala sa mataas na pakikitungo niya sa mga bihag na kristiyanong kawal na kanilang natanggap makaraan ng kanilang pagkatalo sa labanan ng Hittin sa pagsulat ng:

Sa loob ng maraming dekada, walang nakarinig ng gayung uri ng pagkaawa at pakikitungo , lalo na sa pagtingin sa mahigpit na kaaway na bihag ng digmaan. Kapag ninais ng Diyos na kami ay mapasakamay ninyo, hindi namin nakita sa inyo ang pagmamalupit, subalit aming napag alaman na ikaw ay maawaing ama na nagbibigay sa amin ng kabutihan at kasaganaan at ng pagtulong sa panahon ng pangangailangan.

At sino pa kaya ang makakapag-isip ng hindi maganda sa gayung uri ng pakikitungo at pagpapa-ubaya ay mula sa Allah? Ang mga kalalakihan na ating pinaslang; ang kanilang mga magulang , mga anak, anak na babae, at lalake, ang mga magkakapatid at ginawa natin na maranasan nila ang pinakamasakit na pagpapahirap, nang tayo ay kanilang naging mga bihag at tayo ay mamamatay na sa dahilan ng pagkagutom, tayo ay kanilang pinatunguan sa higit na pinakamagandang pamamaraan na kanilang magagawa at itinuring tayo na mas mataas kaysa sa kanilang sarili. Ito ay kanilang ginawa habang tayo ay walang pag-asa at walang kapangyarihan.

Si Hunkle ay nagpatuloy upang iulat ang ilang hindi lubusang maisip na kalupitang ginawa ng mga kristiyanong kawal laban sa mga karaniwang kristiyano sa Palistino. Ang isa sa mga pangyayari ay nang si Haring Richard, na tinaguriang”The Lions Heart”

ay sinira ang kanyang katanyagan o reputasyon sa isang kahiya-hiyang pamamaraan ng kanyang salungatin ang kanyang mga sinumpaan sa tatlong libong bilanggo at ipag-utos na sila ay patayin. At ang hari ng pransya ay gayun din ang ginawa.

Ang ipinagkaloob sa mga mambabasa sa ibaba ay isang artikulo na isinulat ng isang kilalang amerikanong nagsasaliksik hinggil sa prinsipyo ng pagkakaroon ng kaalaman at pag-uugali na si Propesor John L. Esposito, na kung saan ay kanyang binigyan ng boud ang pagpapaubaya ng Islam at ng mga Muslim sa panahon ng pangingibabaw ng kanilang kapangyarihan, Ang mga kristiyano at mga hudyo ay itinuturing na; ang mga tao ng kasulatan (sila na nagtatangan ng mga kasulatan (ang kapahayagan mula sa Diyos).

Upang matumbasan ang katapatan sa pamahalaan at pagbabayad ng halaga na nakatalaga na bayaran ng bawat isa [Tax], ang mga tao(Dhimmi) na iniingatan ay makakapagsagawa ng kanilang pananampalataya at pinangungunahan ng kanilang mga pinuno ng relihiyon at batas sa ilalim ng pananampalataya at pansariling pamumuhay (batas ng pamilya)

Si Prensipe Charles ay naging matapat sa kanyang pananalita hinggil sa Islam at sa kanlurang organisasyon para sa pag-aaral ng Islam, ng kanyang sinabi:

Ang kalagitnaang panahon ng Islam ay isang relihiyong nagtataglay ng kakaibang pagpapa-ubaya sa kapanahunan nito, at pinahihintulutan ang mga hudyo at kristiyano ng karapatan na isagawa ang kanilang namanang paniniwala at nagsisilbing isang halimbawa kung saan wala, sa hindi inaasahang pangyayari ito ay nagaya ng kanluran ng maraming dekada.

Magkagayun, napatunayan ng Islam na higit na mas magpakita ng pagpapa-ubaya kaysa sa naghaharing kristiyanismo, nagkakaloob ng higit na kalayaang pangrelihiyon sa mga hudyo at kristiyano. Ang karamihan sa mga lokal na mga simbahang kristiyano ay pinahirapan bilang isang paghahanda sa pagsanib ng dayuhang kristiyanong Orthodox. Ang Islam bilang isang pangkalahatang sistema at nagpapaubaya sa mga tao ng ibat-ibang pinagmulang relihiyon at pinangangalagaan ang karapatan ng magkaka-ibang pagtalakay hinggil sa pagmamalupit at hindi pa kikitungo ng pantay-pantay. At kasabay nito, ito ay nagpapakita na ito ang natatanging katotohanan na nagtataglay ng malawak na hangarin at lohikal na katibayan.

Si Tritton ay nagpahayag ng kanyang opinyon hinggil sa napakataas na uri ng pagpapaubaya sa Islam sa pagsasabi ng “ ang pagsasalarawan sa mandirigmang muslim na nakikipaglaban sa kaaway na may sandata sa isang kamay at quran naman sa kabilang kamay ay pawang kasinungalingan.

Natatanging Islam lamang ang nagtuturo at nagsasagawa ng pagpapa-ubaya bilang isang pangunahing katuruan na hindi na kinakailangan ng ibang kapaliwanagan. At sa kahit na anong kapamaraanan ng lahat ng pagkakaiba sa bahagi ng mga muslim at sa kahit na ano mang panahon sa kasaysayan, kung saan ay iilan, ang salita ng taga paglikha ay laging mangingibabaw. Sa pamamagitan ng napakaraming hindi inaasahang mga halimbawa ng islamikong pagpapa-ubaya na aking pinili mula sa mga panulat ng karamihang manunulat na hindi muslim, ang islam ay lumalabas ang hindi pagiging parehas na uri ng pagpapa-ubaya. Sa mga panahon kung saan ito ay naipahayag na ito ang natatanging sistema na naglalaman ng boung katotohanan na naipahayag at natatago ng boung-buo sa tunay na salita ng tagapaglikha “ang Quran” ang pagpapa-ubaya na ito sa mundo ng sangkatauhan aynagbukas ng pagkakataon sa Islam na madagdagan ang pagiging bukas ng kaisipan sa kaalamang tumatalakay sa mundo, ang paksa sa aking mga sumusunod na kabanata.